ERDEM

Bana "Kimsin?" demeyin,
"Ben buyum" diyemem.
Oysa babamdan bilirim,
Büyüdükçe küçülür,
Küçüldükçe büyürüm.

TM Tahsin MELAN

Sevgili Tahsin Hocam

Kutlamak istiyorum ama
ağzım açık, tadı damağımda kaldı
Zühtü Hocam da güzelliğin farkındadır.

:D

Sevgili Enver,
Eski ama eskimeyen dost.
Anılar içinde dolaşırken aklımdan geçenler
Dizelere döküldüler.
Geçen yılların anısına
Küçük bir armağan sana.

Benlik Davası

Koskoca bedenimi bir yudum efkâr bastı
Düğün dernek neyime bulamam şenliğimi
Bir tutam mutluluğu karabasanlar bastı
Ben beni bilmez oldum yitirdim benliğimi

Arama uzaklarda beni sorma ellere
Ellere güven olmaz düşürürler dillere
Dillere düşer isem karışırım yellere
Yeller savursa bile silemez benliğimi

Acep ben kimim diye sorgularsan kendini
Kendini yüce görme incitirsin dengini
Dengini bulur isen esirgeme sevgini
Sevgin yok olsa bile köreltmez benliğimi

Düşünmeden söyleme yerli yersiz sözünü
Sözünü esirgeme bilmeyenden özünü
Özünü yitirenden uzak eyle gözünü
Gözün sararsa bile soldurmaz benliğimi

Sakınmadan söyledi Melanî üç beş lafı
Lafı söylerken düşün yapmamalısın gafı
Gafı yapmış kişiden uzak dur tutma safı
Saf ağu olsa bile öldürmez benliğimi

Frankfurt/4.2.07/TM
Tahsin MELAN

Anlayana sivrisinek saz anlamayana davul zurna az demis Atalarımız.

Sayın Hocam ve Sevgili Dostum Tahsin !
Daha ne dizebilirim ve ne diyebilirim
Ustaların yanında çıraklara söz düşmez
Ama zevkle okudum sağolasın kalemin dert görmesin.

İyi günler

Enver

ÇEK GİT Sevmek affetmektir...

Nefesim, kanımdın, mis kokan tendin
Durma güzel durma kandır da çek git
Gönlümde tutuşan kor bir alevdin
Durma güzel durma söndür de çek git

Daha ne deyim ki yetmiyor sözüm
Kırıldı kanadım fersizdir gözüm
Bir sefa sürmedi alemde özüm
Durma güzel durma güldür de çek git

Dilim dönmez oldu aklım perişan
Ben oldum peşinde her daim koşan
Kalmadı mecalim, ne ün ne de şan
Durma güzel durma öldür de çek git

Vuslat erip, Hakka varmadan evvel
Kul kuldan hakkını almadan evvel
Melanî hesabı vermeden evvel
Durma güzel durma aftır de çek git

TM Tahsin MELAN

.....
Melanî hesabı vermeden evvel
Durma güzel durma aftır de çek git

Melânî dostum, çok anlamlı bir şiir yazmışsınız. Hele de kapanış....

Selamlar

Kederli dost, hatır için de olsa senden bunları duymak çok hoş.

Beni dürtüklediğinizi biliyorum. Ama çizmenin boyunu da iyi biliyorum. Bizimki sıradan denemeler.

Saygılarımla

.................................... Sunuyu müzik eşliğinde buradan izleyebilirsiniz.


GÖNÜL

Kendin inansan da beni aldatma
Ben hep gencim diyen ey deli gönül
Yirmilik isterim diye tutturma
Yaş yetmiş iş bitmiş ey deli gönül

Kış soğuk demeden gezer tozardın
Tiril tiril giyip volta atardın
Üşüdüm diyene caka satardın
Şimdi neler oldu ey deli gönül

Tatlı tuzlu demez ne olsa yerdin
Acıyı turşuyu eksik etmezdin
Soğuğa sıcağa hayır demezdin
Kör boğaz durdu mu ey deli gönül

Namaz niyaz nedir bilip kılmazdın
Hacıya hocaya hatır sormazdın
Bağlasalar bile içer durmazdın
İkrarın nedendir ey deli gönül

Bir fidan diktin mi var mı emeğin
Eledin ununu astın eleğin
Çarkına düşünce kahpe feleğin
Varlığın sönecek ey deli gönül

Beş paralık hayrın oldu mu kula
Sarkmadan durmazdın kadına dula
Benliğini sattın üç kuruş pula
Tövbeler tövbesi ey deli gönül

Atan yeme derken hep haram yerdin
Sana uymayana aptallar derdin
Ezan başlayınca gazel çekerdin
Nutkun mu tutuldu ey deli gönül

Bir varmış yokmuş olduğu zaman
Ellerin böğrüne konduğu zaman
Melekler hatrını sorduğu zaman
Lâl olur dillerin ey deli gönül

Melanî söylenme dünya hâline
Cahil de erecek Hak kemâline
Gonca gül olsan da bak cemâline
Ne hallere düşer ey deli gönül

TM Tahsin MELAN

Tahsin Melan dostum.

<Melânî coştu> diye sevinirken, Kederli'nin papucunu dama attırsın diye de korkuyorum...
Ara vermeden devam et lütfen.

Selamlar

Melânîye cevâben....



DELİ GÖNÜLDEN HESAP SORMA!

Ey Melânî ne istersin gönülden?
O hesabı nefsine sor arkadaş.
Söz dinler mi bizim gibi cahilden?
İnanmazsan ehline sor arkadaş.

Gönülle baş eden var mıdır söyle.
Âlem varolalı hep olmuş böyle.
Aklı o deliye pusula eyle.
Kaçınmazsan nesline sor arkadaş.

Kim söz geçirmiş ki deli gönüle?
Aldırır mı tok kaleme has dile?
Görür gerçekleri, düşmeli ille.
Usanmazsan aslına sor arkadaş.

Belâ olur hem ağa hem paşaya.
Koyulmaz hapise, girmez şişeye.
Kapılır da uçar keyif neşeye.
Çekinmezsen yaslına sor arkadaş.

Kederli'den selam olsun yürekten.
Fazla yorma başı dert dökerekten.
Çoka .oka konar hoş diyerekten.
Utanmazsan usluna sor arkadaş.

Kederli©Almanya, 17.02.2007

Eyvallaaaahh mirim...

.................................... Sunuyu müzik eşliğinde buradan izleyebilirsiniz.


Boş Hülyalar

Hayale kapılıp sevdiğim günler
İnan ki gönlüm hep seni özler
Bir kerecik olsun gülmeyen gözler
Enginlere dalıp kaybolup gider

Günlerim geceydi geceler sensiz
Olur mu hiç gonca güller dikensiz
Beyhude yalvarıp yakarma densiz
Bu sevda kuruyup çöl olup gider

Arasan cihanı bulsan dengini
Mevsimler kıskanır gülün rengini
Bir hazan vaktinde bülbül şevkini
Duyamazsın inan yel olup gider

Kaybolan yıllarda yolu gözlenen
Bir dirhem umuttu senden istenen
Kahpe felek deyip aşka kinlenen
Bir tutam özlem de savrulup gider

Melanî dellendi yine özünden
Hülyalar saçıldı gönül telinden
Tutamadım bir an ince belinden
Dört kollu sandıkta uzanıp gider


TM Tahsin MELAN

Sevgili dost Melânî.
Artık kıskanmaya başladım vallâhi. Deryâlar gibisin dolu dolusun maşallah...

Selamlar

Sevgili Dostum

Ben şimdiye kadar bir hülya görmedim ki boş olsun.
Boş olmuş diye düşünebilsek ki onun adı hülya olsun...

Tadı damaklarda kalacak bir güzellik.

Sağolasın

Biz Bu muyduk?

Nankördür insanoğlu, bencildir. Hep bana, hep banadır düsturu. Herkes bunu söyler ama kendine toz kondurmaz. Oysa öze dönmesini bir bilsek. Nerde kusur eyledik, nerde gönül kırıp isyankâr olduk? Nerde sevdik, sevgimizi dilleyemedik? Niçinleri hesaplayıp özür dilemesini becerebilme büyüklüğünü gösteremez olduk. Açla tokluğumuzu paylaşma alyşkanlığımıza ne oldu? Komşunun açlığından, yetimin yoksulluğundan bîhaber bir kuru kalabalıktan gayrı kim olduk? Bu muydu Yesevilerden, Mevlanalardan, Yunuslardan bize yadigâr? Elbette hayır. Bunu bilir, biliriz de yine bildiğimizden şaşmayız. Nankörüz, kimseye yok hayrımız. Oysa Felek kahpe de olsa gönüllere gönüllerince vermeye hep hazırdır. Yeter ki istemesini bilelim.

Feleğe İsyan

Bilmem neydi günahım felek bana neyledin
Hicran yüklü göz yaşym, sanki benzer ırmağa
Acı tatlı yaşamı sırtıma yük eyledin
Hasretim Veysel gibi sadık kara toprağa

Bir kuru dal misali geldi geçti ömrümüz
Beyhude çırpınırım kimse duymaz sözümüz
Canan uzak olsa da saza geçer hükmümüz
Aşığım Yunus gibi karıncadan yaprağa

Savurdun dört bir yana kader dedik avunduk
Mertliği dürüstlüğü ölümüne savunduk
Yarab nettik neyledik kabahatli bulunduk
Sabrım yok Eyyup gibi dayanamam ezaya

Yeter artık Melanî bunca isyan nedendir
Bir bildiği var elbet o yoktan var edendir
Şefaat bekleyenler ağlarken de gülendir
Tövbeler olsun deyip gideceğiz uçmağa*


Tahsin MELAN 2 Temmuz 2007

*Uçmak: eski bir sözcük olup ölmek / cennet kavramlarını karşılamaktadır.